Διάφανο χάδι...

Διάφανο χάδι...

Βουτώ τη πένα μου στη κεντρική αρτηρία της καρδιάς
και γράφω πάλι για σένα...
"Και τι δε ζωγραφίζει ο νους
στιγμές που ονειρεύεται το πάθος
στιγμές που η νύχτα κρύβει το λάθος
και τ΄άρρωστα ξενύχτια αυτοκτονούν

Κλείνω τα μάτια μου και φυλακίζω
του κορμιού σου τα σημεία
στις φυλακές του νου
που χτίζει η απουσία

Και τι δεν τραυματίζει η νύχτα
στιγμές που η ανάγκη μου σε θέλει
στιγμές που η αλήθεια με αποφεύγει
και το ταξίδι αναβάλλει το κορμί

Οι δύσκολες νύχτες με φέρνουν κοντά σου
φεγγάρια ανάβω στη σκέψη σε κλείνω
σιωπές μεταφράζω τα είδωλα σβήνω
και σε ζητώ

σε θέλω κι η νύχτα σε κρύβει
που να΄σαι ;
μεσανυχτα...
και θα κοιμάσαι...

Μικραίνουν οι ώρες μια φάρσα η νύχτα
καθρέφτες σπασμένοι το χθες στο σκοτάδι
τυλίγω το πάθος με διάφανο χάδι
και σ΄ακούω ξανά να μου λες "σ΄αγαπώ"

Στους ουρανούς σου, ζωγράφισα αγγελλούδια
σκόρπισα τα "σ αγαπώ "στους ανέμους
σκόρπισα τα σύννεφα , να μην ακούσεις το κλάμα της βροχής
σφιχταγκάλιασα τις αποστάσεις , για να σε φέρνουν κοντά μου
ζωγράφισα στο σώμα μου το όνομά σου και ντύθηκα τις ανάσες σου
έραψα φτερούγες στο φιλί μου , για να ταξιδέψει στα χείλη σου

κι όλα αυτά για σένα...
για σένα που πότισες τις βιολετί ελπίδες μου
για σένα που αναζητώ για να αντέχω
για σένα που γεννήθηκα για να αγαπώ

Αν είσαι όνειρο, μη με ξυπνάς αγάπη μου...
Κι αν είσαι φως...φώτισε τα σκοτάδια μου
για να σε βλέπω ώσπου να δύσω...

                                                              Αννα Μπιθικώτση