Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

το ραγισμένο δοχείο...


Μια γριά κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της.
Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακράς διαδρομής έφθανε στο σπίτι μισοάδειο. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε το μισό απ' αυτό που έπρεπε κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλειά του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια αυτή την κατάσταση και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά. -Ντρέπομαι για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!
-Μα γιατί; ρώτησε η γριά.
-Ε, να! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου κι εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!
Η γριά χαμογέλασε και είπε: Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ, αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!
 
 
Όμως δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό, ήταν η ιδιαίτερη ικανότητα της γριάς να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν όχι όλοι έχουμε ελαττώματα και αδυναμίες και πολλοί από εμάς στεναχωριόμαστε, νευριάζουμε με τον εαυτό μας, ξεσπάμε και μένουμε εκεί σκεπτόμενοι στο ελάττωμά μας, χωρίς να κάνουμε κάτι γι αυτό.
 Καλό θα είναι να κάνουμε την υπέρβαση και να δούμε πως μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι θετικό από αυτήν την αδυναμία μας. Αν μπορέσουμε να δούμε την θετική πλευρά της ατέλειας μας, θα μπορέσουμε να την μετατρέψουμε και θα νιώσουμε ευτυχισμένοι.
Αν βέβαια εμείς δεν μπορούμε να δούμε το ελάττωμα μας και έχουμε όμως κάποιον που μας αγαπά και μας νοιάζεται δίπλα μας και μπορέσει να διακρίνει το ελάττωμά μας, όπως έκανε η γριά με την στάμνα τότε θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε ότι αξίζουμε πολλά παραπάνω από όσα εμείς θέτουμε για τον εαυτό μας και ότι ένα ελάττωμα δεν μας κάνει λιγότερο ικανούς από εκείνους που φαίνεται ότι μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω από εμάς και φαίνονται ότι είναι ''τέλειοι''.

4 σχόλια:

  1. Εντάξει, μιλάμε έσκισες σήμερα με την ιστορία σου. Το σημαντικότερο ήταν ότι το έκανα εικόνα όλο αυτό και ήταν εντυπωσιακή! Φιλιά πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και εμένα μου άρεσε πολύ όταν την πρωτοδιάβασα...
      σε ευχαριστώ πολύ!
      φιλάκια πολλά :)

      Διαγραφή
  2. Μου "κόλλησες" ένα πελώριο χαμόγελο στο πρόσωπο!!!
    Πολύ μου άρεσε αυτή η διδακτική ιστορία!!
    ΣΜΟΥΤΣ πολλά, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή