Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Σκέψεις ενός αναποφάσιστου


Ίσως πάντα τα ψέματα και οι υποσχέσεις μας ξεγελούν και όλοι λένε ψέματα άλλωστε δεν θα ήταν πολιτικοί. Εντύπωση μου κάνει πως κάποιοι που ήταν μνημονιακοί άλλαξαν κόμμα και γίνανε αντιμνημονιακοί και βγήκαν όλοι βουλευτές και κρίνουν λες και είναι  καινούργιοι. Το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο και το συντηρούμε και συνεχίζει να υπάρχει... 




Δεν βρίσκουν λύση, θέλουν όλοι αυτά που θέλουν...



Αλήθεια πως γίνεται να είσαι και στο ευρώ και στην ευρωπαϊκή ένωση και να λες ότι θα καταγγείλεις το μνημόνιο;



Ο Τσίπρας δεν θέλησε να γίνει ο Καρατζαφέρης της Αριστεράς αλλά μήπως  γίνει ο Παπανδρέου του 2012; Δεν ξέρω τότε το μνημόνιο πως θα το βαπτίσουν, η σκέψη μου  αυτή έγινε με αφορμή το νέο χαράτσι του Γλέζου που το βάπτισε "δάνειο". 


υ.γ. Ξέρω ότι θα δυσαρεστήσω κάποιους αλλά δεν με πείθει κανείς πια...


4 σχόλια:

  1. και ποιους να εμπιστευτείς; και γιατί; και για πόσο μπορούμε να εθελοτυφλούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ευχή και η κατάρα μας είναι ότι η 'ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία' ξέρεις... Αυτήν εμπιστευόμαστε - αυτό φάνηκε...

    Ο Άλλος Δρόμος είναι να πάρουμε την κατάσταση στα Χέρια μας... Αυτός συνεπάγεται: Βία και Δακρυγόνα, Αντίσταση επίμονη, υπεράνθρωπη και Αυτοοργάνωση... Θέλει Νεκρούς χιλιάδες - που λέει κι ο Ποιητής... Ψέματα έλεγε..;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά τα λεει ο ποιητής δεν έλεγε ψέματα.
      Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανένα πια, έχω χάσει την ελπίδα μου...

      Διαγραφή