μια γλυκιά αυταπάτη

Μέσα στο τραίνο σήμερα συζήτηση με μια κυρία ηλικιωμένη γύρω στα ογδόντα. Αυτή η συζήτηση με μετέφερε πολλά χρόνια πίσω σε μια άλλη συζήτηση που ήταν πάλι η ίδια κυρία τότε μέσα στο τραίνο και εγώ μικρή με ένα λεξικό Μαθηματικών στο χέρι τότε. Αυτό το λεξικό και τα όνειρα μου ήταν ο κόσμος όλος τότε…

Μου είχε λήψει το ταξίδι μέσα στο τραίνο σε αυτή την διαδρομή, ήταν η διαδρομή που έκανα όταν πήγαινα στη δουλειά μου.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ο ίδιος μου ο εαυτός είναι μια αυταπάτη δεν θέλω να το πιστέψω αλλά ίσως να είναι αλήθεια τελικά.

Tο μόνο που με παρηγορεί είναι ότι κάποιες φορές είναι μια γλυκιά αυταπάτη και μου αρέσει...  

υ.γ. Επειδή σε αυτή τη ζωή είμαι ψάρι και σε άλλη ζωή αν υπήρχε θα ήθελα να είμαι γάτα για αυτό και οι γατοφωτογραφίες άλλωστε αγαπώ πολύ τις γάτες και τις θαυμάζω κιόλας.

Μια γλυκιά καληνύχτα σε όλους τους περαστικούς και μη.